John Huston Humphrey Bogartznany jest głównie jako twórca mocnego, raczej męskiego kina i jako stały współpracownik BogartSokół maltański (1941)a. Do jego najważniejszych jego dzieł należą film noir "Sokół maltańskiSkarb Sierra Madre (1948)" i brutalny obraz o poszukiwaczach złota, "Skarb Sierra MadreBette Davis", dziwić więc może obecność w jego filmografii melodramatu. A jednak, John Huston Humphrey Bogartnakręcił też historię miłosną z dwoma podwójnymi laureatkami Oscara w rolach sióstr.
Egoistyczna i zadufana w sobie Stanley Timberlake (Bette Davis) ucieka z mężem swojej siostry, wrażliwej i delikatnej Roy (Olivia de Havilland). Gdy mężczyzna umiera, Stanley wraca do domu. Tymczasem Roy znalazła szczęście z byłym adoratorem Stanley (George BrentCharles Coburn). Gdy pijana dziewczyna potrąca przechodnia na drodze (ze skutkiem śmiertelnym) i zwala winę na syna służącej, Roy poważnie zaczyna martwić się o siostrę...
Stanley jest idealnym przykładem bezmyślnej, zapatrzonej w siebie snobki. Nie obchodzi jej, że niszczy szczęście innych, że zadaje ból i cierpienie, gardzi nawet wujem, który informuje ją, że niedługo umrze. Ma w nosie wszystkich i obchodzi ją tylko jej własna osoba. Jej dokładnym przeciwieństwem jest Roy - spokojna, miła, grzeczna, uczynna. Chce, by wszyscy bylin szczęśliwi, nie tylko ona sama. Różnice między siostrami są ogromne.
Ogromną zaletą filmu jest dobrze napisany scenariusz i świetna reżyseria. Każdy inny reżyser zrobiłby z tego filmu łzawą historyjkę, ale nie HustonHumphrey Bogart. Oj, nie. On daje nam opowieść o ludzkiej zawiści, o egoizmie i dwulicowości. Czyli po prostu film Johna HustonaHumphrey Bogart, bo wszystkie jego dzieła zawierają te elementy
Kolejnym ogromnym plusem jest świetne aktorstwo. Davis jest wyborna jako rozpuszczona snobka, zdolna zatroszczyć się tylko o siebie. Bette jako jedna z niewielu nie dała się zaszufladkować i z powodzeniem grała zarówno urocze dziewczątka, jak i zimne suki, takie jak Stanley. Wspaniała jest też de Havilland jako urocza, delikatna i pomocna Roy. Jej postać nie jest tak złożona jak Stanley i daje Olivii mniejsze pole do popisu, ale niewątpliwie wycisnęła ona z tej roli wszystko co mogła. Warto też zwrócić uwagę na Charles CoburnMax Steiner jako dobrotliwy wujaszek, którego ulubienicą jest Stanley. O charakterze ukochanej krewnej dowie się dopiero, gdy poprosi o pomoc. Zupełnie bezbarwnie natomiast wypada George BrentCharles Coburn (ale to chyba bez zaskoczenia).
Oprawa filmu nie pozostawia nic do życzenia. Kostiumy są ładne, zdjęcia, nazwijmy to, ciekawe, a muzyka Maxa Steinera wprost genialna. W sferze wizualnej filmu nie ma się do czego przyczepić.
Niewątpliwie film wart zobaczenia, choćby ze względu na główne aktorki.
Egoistyczna i zadufana w sobie Stanley Timberlake (Bette Davis) ucieka z mężem swojej siostry, wrażliwej i delikatnej Roy (Olivia de Havilland). Gdy mężczyzna umiera, Stanley wraca do domu. Tymczasem Roy znalazła szczęście z byłym adoratorem Stanley (George BrentCharles Coburn). Gdy pijana dziewczyna potrąca przechodnia na drodze (ze skutkiem śmiertelnym) i zwala winę na syna służącej, Roy poważnie zaczyna martwić się o siostrę...
Stanley jest idealnym przykładem bezmyślnej, zapatrzonej w siebie snobki. Nie obchodzi jej, że niszczy szczęście innych, że zadaje ból i cierpienie, gardzi nawet wujem, który informuje ją, że niedługo umrze. Ma w nosie wszystkich i obchodzi ją tylko jej własna osoba. Jej dokładnym przeciwieństwem jest Roy - spokojna, miła, grzeczna, uczynna. Chce, by wszyscy bylin szczęśliwi, nie tylko ona sama. Różnice między siostrami są ogromne.
Ogromną zaletą filmu jest dobrze napisany scenariusz i świetna reżyseria. Każdy inny reżyser zrobiłby z tego filmu łzawą historyjkę, ale nie HustonHumphrey Bogart. Oj, nie. On daje nam opowieść o ludzkiej zawiści, o egoizmie i dwulicowości. Czyli po prostu film Johna HustonaHumphrey Bogart, bo wszystkie jego dzieła zawierają te elementy
Kolejnym ogromnym plusem jest świetne aktorstwo. Davis jest wyborna jako rozpuszczona snobka, zdolna zatroszczyć się tylko o siebie. Bette jako jedna z niewielu nie dała się zaszufladkować i z powodzeniem grała zarówno urocze dziewczątka, jak i zimne suki, takie jak Stanley. Wspaniała jest też de Havilland jako urocza, delikatna i pomocna Roy. Jej postać nie jest tak złożona jak Stanley i daje Olivii mniejsze pole do popisu, ale niewątpliwie wycisnęła ona z tej roli wszystko co mogła. Warto też zwrócić uwagę na Charles CoburnMax Steiner jako dobrotliwy wujaszek, którego ulubienicą jest Stanley. O charakterze ukochanej krewnej dowie się dopiero, gdy poprosi o pomoc. Zupełnie bezbarwnie natomiast wypada George BrentCharles Coburn (ale to chyba bez zaskoczenia).
Oprawa filmu nie pozostawia nic do życzenia. Kostiumy są ładne, zdjęcia, nazwijmy to, ciekawe, a muzyka Maxa Steinera wprost genialna. W sferze wizualnej filmu nie ma się do czego przyczepić.
Niewątpliwie film wart zobaczenia, choćby ze względu na główne aktorki.
Moja ocena:
10
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
