Film nie porywa , nie chce się go koniecznie i szybko obejrzeć po raz drugi ale też nie nastraja w trakcie seansu do wyjścia z kina.

Dużo tu próbowano objąć a kto dużo obejmuje to mało ściska.

Jak dla mnie najlepiej się z tego broni redaktor (Wańkowicz).Dobrze zagrany, z niuansami.

Inne aspekty są słabsze.

Wątek miłosny dość tekturowy, jak wprawka studencka.

Miś Wojtek jest obecny i to musi nam wystarczyć, próba wpięcia go w fabułę
chyba by rozwaliła budżet albo szare komórki komputerowców-grafików.

Sztabowcy i ich burze mózgów dość ciekawe ale przydałoby się więcej ludzkiego oblicza
kosztem recytowania fragmentów podręcznika do historii.

Sceny batalistyczne, w tych pieniądzach, nie najgorsze choć brak czasami jakiejś szerszej perspektywy, przestrzeni., odjechania z kamerą.

Brutalność, krew, wnętrzności na wierzchu w bitwie i lazaretach. Tu nieźle, mocno bije po oczach i dodaje realizmu.

Przemiana głównego bohatera bombastyczna na pograniczu szarży. Tu chyba solidny ukłon w stronę tego kto dał gotówkę na to dzieło. Pali się stodoła u sąsiada, niewykluczone że zapali się u nas, przydałoby się trochę mięsa armatniego wytresować, które będzie skłonne życiem korygować głupotę polityków.

Cieszy że jakoś odniesiono się (poza tytułem) do pięknej piosenki (pieśni), szkoda że nie ma tego zaśpiewanego na początku/końcu w jakiejś dobrze dobranej aranżacji.

Ogólnie można się wybrać i bez problemu wytrzymać te 2 godziny. Sam duży ekran, dźwięk, ratuje różne niedostatki. Natomiast z pewnością powinno się to zrobić lepiej, tak żeby było chętnie do czego wracać