Nie ma co narzekac! Nieme kino ma to do siebie, ze gra aktorska jest ciut przesadzona. Slowa trzeba nadrabiac mimika twarzy i gestami, a czasami to juz wyglada wrecz groteskowo. Ale uwazam, ze ma to swoj urok. 'Szejk' jak najbardziej mi sie podobal i wciagnal pomimo tego ze Valentino nadmiernie wybaluszal oczy;) Chociaz musze powiedziec, ze napisy z poczatku filmu byly troche malo przystepne dla mojej sredniego angielskiego.

Dla mnie film naprawdę udany. Może nie postrzegałabym go jak człowiek, który oglądał go prawie 90 lat temu, ale porządnie się na nim uśmiałam. Fabuła była tak bajkowa, że nie dało się tutaj nie powstrzymać od wesołości:) Dla mnie Valentino był dobrze dobrany do tej roli. Potrzebowano amanta, a on nadawał się doskonale. Wiadomo, że większość emocji była przekazywana prze mimikę twarzy, więc nie doczepię się do jej nadmiernej ekspresji. Ogólnie stawiam dużego plusa:)

Byłam pod dużym urokiem tego filmu jako dziecko. Niedawno ponownie go obejrzałam i nie rozczarowałam się. Owszem, uśmiałam się serdecznie przy niektórych momentach, ale nie zmienia to faktu, że film jest po prostu magiczny. Cudowna muzyka i nastrój, a Valentino i Ayres tworzą piękną parę ; )

Kino zawsze miało kilka oblicz i wcale nie prezentowało się tylko na jeden sposób. Jest mnóstwo niemych filmów, które prezentują wspaniały, ponadczasowy scenariusz, a gra aktorska jest lepsza od dzisiejszej. W Szejku gra Valentina akurat wg mnie była ok, za to w pozostałych filmach głównie wytrzeszcza oczy w śmiertelnej powadze. Valentino byłby dobrym aktorem komediowym - jedyna komedia w jakiej zagrał wg mnie była udana, mnie rozbawiła. Nie ma co narzekać na aktorstwo, jak się ogląda filmy dla amanta. ;) Taki ich urok.